5 N°II 2025 MuseoMag INTERVIEW séiert, deemols och staark anengend, voire empriso- néierend muss gewierkt hunn, fir déi Leit déi bannent hire Mauere gewunnt hunn. Kéint Dir Är Démarche an dëser Serie erklären – wéi entstinn dës Wierker, wat ass den technesche Prozess? No éischten Tester, sinn ech an enger zweeter Phas méi systematesch virgaang an hunn alles nach emol mat enger héichopléisender Kamera opgeholl. Déi meeschte Point-de-vuë waren zougänglech, voire zum Deel verdeckt, wat och interessant war. Ee Point de vue war awer ganz vun der Vegetatioun verdeckt. Do hu mer missen e Kran loune fir an déi richteg Positioun ze kommen. Duerno gëtt alles um Computer verschafft, als di- gitale Collage. Vu dass ech iwwerhaapt keen Expert am Photoshop war, hunn ech fir d’éischt mol missen eng sëllegen online Tutorials kucken, fir mech an d’Technik vum Compositing eranzeschaffen. An Ärer leschter Fotosausstellung Stadtrand vun 2022, hutt Dir Eech och scho mam Thema Urbanismus, Stadentwécklung a virun allem dem Mënsch seng Emprise dorobber, befaasst. Firwat ass dat e Sujet deen Eech um Häerz läit? Eng gutt Fro, zu där ech net wierklech eng Äntwert hunn well dat gréisstendeels intuitiv geschitt. Eigentlech befaasst sech mäin éischten Documen- taire Schrebergaart (2009) scho mat änlechen Thematiken. Ech hunn dat réischt nodréiglech be- mierkt. Ech ka just soen dass ech d’Natur gären hunn, mech fir Kulturentwécklung a Geschicht in- teresséieren, an dass ech gären dobaussen an der frëscher Loft sinn. Et huet en observatoreschen an en zivilisatiouns-kriteschen Aspekt. Als „Stater Jong“, wéi ass Är perséinlech Aschätzung zu der Entwécklung déi d’Stad Lëtzebuerg de Moment matmécht? Hmm. Wann ech lo kulturell kucken, fannen ech dass d’Stad eng positiv Entwécklung matge- maach huet. Ech sinn an de spéiden 80er ugangs 90er grouss ginn, do ware mer nach an enger Zort kultureller Wüst zu Lëtzebuerg. Dat ass lo net méi sou. Architektonesch an urbanistesch sinn ech net de Spezialist, mee ech gesi kee wierklecht Konzept an och keng gréisser Visiounen. Et sti wéineg nei Saachen do, wou ee spiert dass do een eng inspi- réiert Visioun gehat hätt oder e Sënn fir Ästhetik. Wann een 1829 mat 2025 iwwertenee leet, si bal ëmmer déi Konstruktioune vu virun 200 Joer méi interessant. Op d‘mannst a mengen Aen. T’ass symptomatesch fir Lëtzebuerg, mee et schéngt u Courage ze feelen fir gréisser Visiounen a fir Entscheedungen déi net just vum direkte Profit guidéiert ginn. T’ass schued, well d’Moyene sinn do fir méi ambitiéis Projeten. Dir hutt 2011 un der Installatioun vun der thailännescher Artistin Hong-Kai Wang op der 54. Biennale zu Venedeg mat engem Video bäigedro. Wat huet déi Erfarung fir Är weider Karriär bedeit? T’ass manner déi Aarbecht un a fir sech, wéi de Kontext an där se entstan ass. Ech hunn iwwert eng Period vu 7 Joer fir de Casino Luxembourg – Forum d’art contemporain all hir Ausstellunge filmesch dokumentéiert an Interviewe mat de Kënschtler gemaach. Aus deem Optrag eraus ass net nëm- men d’Zesummenaarbecht mat der Hong-Kai Wang entstan, mee och den Documentaire «Atelier Luxembourg», déi mech zweemol op d’Biennale vu Venedeg bruecht hunn. Mäi Verständnis vu wat zäitgenëssesch Konscht ass, souwuel als Praxis, mee och als Theorie, als Milieu an als Marché, huet sech doduerch staark ausgebilt. Dir hutt Visual Culture studéiert a sidd esou wuel an der Fotografie wéi och am Film ënnerwee. Wat fir e Medium hutt Dir léiwer? Ass et eng Erausfuerderung, sech an zwou verschiddenen artisteschen Disziplinnen ze behaapte bzw. akzeptéiert ze ginn? Ech sinn eigentlech iwwert d’Fotografie zum Film komm an hunn dunn iergendwann decidéiert meng berufflech Carrière dem Film ze widmen. Zanter en- ger Rei Jore sinn ech elo am Film méi an der Produk- tioun wéi an der Realisatioun ënnerwee. Genau zum gläiche Moment ass den Drang zur Fotografie nees opkomm, wat mir perséinlech eng grouss kreativ Sa- tisfatkioun an en Ausglach gëtt. Fir gutt Fotografie ze maachen, brauch ee vill Zäit a Rou, woumadder ech als jonke Mënsch net vill konnt ufänken a wat ech elo immens schätzen. Et ass sécherlech eng Eraus- fuederung an et sinn zwee ganz verschidde Milieuen. Ech kann allerdings net behaapten dass ech am Mi- lieu vun der Fotografie établéiert wier, mee et kann och en Avantage sinn, wann een dat net muss an sech einfach op seng Aarbecht konzentréiert. Dësen Interview gouf vum Simone Feis gefouert D’Ausstellung La cité transparente am Musée Dräi Eechelen gëtt den 23. Abrëll um 18 Auer ageweit an dauert bis den 16. November 2025.