Bernard Groethuysen De schrijver-wijsgeer Bernard Groethuysen (1880-1946), die te Parijs lezer bij Éditions Galli- mard is, verblijft verscheidene malen te Colpach. ,Hij baant voor Mevr. Mayrisch, zo zegt Jean Schlumberger, de weg naar de eerste beginselen van de wijsbegeerte waarop haar ge- dachte stoelt en onder de bekenden van haar huis moet bijzonder melding worden gemaakt van deze zachte en charmante man (...). Het is niet een van de minste paradoxen van het leven in Colpach dat hier een communist aanwezig is, commentator van de H. Augustinus naast de E.P. de Menasce, van de orde van de H. Dominique.” Ziek zijnde, komt Groethuysen bovendien in 1946 naar Colpach om te rusten, maar hij moet worden overgebracht naar een kliniek in Luxemburg waar hij kort nadien sterft. Hij wordt begraven op het kerkhof van Fetschenhof. Zijn vriend Jean Paulhan, die aan zijn sterf- bed stond, heeft aan dit overlijden een tekst gewijd die de N.R.F. in 1969 publiceerde. Bin Dood van Groethuysen in Luxemburg. In de Sint Elisabetbkliniek van Luxemburg op 27 (in werkelijkheid op 17) september 1946 — 13.30 u. (De N.R-F. van 1 mei 1969), Jean Paulhan beschrijft hoe „Groeth, vorige nacht, herhaaldelijk de naam Colpach uitsprak. Alix (Guillain, zijn gezellin) vroeg hem : „ls het naar Colpach dat je zou willen gaan >”. Hij ant- woordde ja. Nu bleek na onderzoek dit overbrengen naar Colpach onmogelijk (...) want (Mevr.) Mayrisch, zelf ziek en bedlegerig, vooreerst wegens haar nierziekte of de aanwezig- heid van ureum in haar bloed, maar nog meer wegens een ongeneeslijke neurasthinie, was niet in staat haar oude vriend terug te zien of hem in huis aanwezig te voelen, zonder zelf groot gevaar te lopen. Dit was tenminste de overtuiging van dokter Weber (....” De ,Décades de Pontigny” Naast haar vrienden-schrijvers Gide, Schlumberger, Rivière, Curtius, enz., neemt Mevr. May- risch deel aan verschillende Décades de Pontigny (Yonne), deze internationale bijeenkom- sten van intellectuelen, die toen door Paul Desjardins (1859-1940) georganiseerd werden. In de uitnodiging die hij haar in 1924 stuurt, legt deze laatste de nadruk op de vriendschap en de identiteit der doeleinden die Colpach met Pontigny verbinden, ,twee kleine kernen van het toekomstige Europa”.